Geceleri ilahi sesleriyle uyanan çocuklar, karanlıkta dolaşan gölgelerin yalnız olmadığını fark etti. Kapalı kapılardan çıkan fısıltılar, bedenleri ele geçiren cinlerin işaretiydi. Bu yetimhanede dua etmek yetmez çünkü burada insanlardan çok cinler yaşıyor. Ve onlar artık sadece izlemiyor, sahipleniyor. Ebeveynlerini kaybeden iki genç kız, yeni bir hayata başlamak umuduyla uzaklardaki tenha bir yetimhaneye yerleştirilir. Ancak bu yer, sadece çocukların değil, görünmeyen varlıkların da yaşadığı uğursuz bir mekândır. Geceleri duyulan fısıltılar, duvarlarda yankılanan eski ilahiler ve karanlıkta kıpırdayan silüetler giderek daha korkunç bir hal alır. Sessizlik, yerini ani çığlıklara ve açıklanamayan ölümlere bırakır. Bir çocuğun ruhunun ele geçirilmesiyle başlayan kabus, yapılan bir ruqyah ritüelinin ardından kontrolden çıkar. Ritüel, karanlık güçleri durdurmak yerine onları daha da öfkelendirir. Genç kızlardan biri, bilinmeyen bir varlığın hedefi haline gelirken; diğeri, bu karanlığa karşı yalnız başına savaşmak zorunda kalır. Musibet, şeytani musallatın, inancın sınandığı ve hiçbir duanın tam olarak yeterli olmadığı bir dünyanın kapılarını aralıyor. Bu yetimhanede, geceler sadece uzun değil, ölümcül de.