Kendinizi bir odada buluyorsunuz; pencere yok, tek bir kapı var ve o da kilitli. Sizi içeriye hapsetmiş olan kaçık kişi, doğru sırayla çözüldüğünde size odanın anahtarını ve kurtuluşunuzu sağlayacak olan bir dizi şeytani, zekice ve zor bulmaca hazırlamış. Ve zorluğu arttırmak için, saati kurmuş: Bulmacaları çözüp kaçmak için bir saatiniz var… yoksa sonuçlarına katlanırsınız. Kulağa bir korku filmi gibi gelen bu şey, aslında dünyada hızla büyüyen bir eğlence şekli: Odadan kaçış fenomeni. Elinizdeki tek silah zekanız ve odada sizinle birlikte olan insanların güçlü yönlerinin çeşitliliği çünkü oyuncuların olabildiğince hızlı şekilde şifreleri kırması, bulmacaları çözmesi ve gizli nesneleri açığa çıkarması gerekiyor. Her bir odanın gizli bir hikayesi var ve oyuncular beraberce eğlenerek ve takım ruhu deneyimi yaşayarak hikayenin parçalarını bir araya getiriyorlar. Fikrin ortaya çıktığı 2010 yılından bu yana tüm dünyada akıl almaz bir hızla yayılan odadan kaçış eğlence merkezleri insan ruhunun eğlence ve gerçeklerden kaçış açlığını gideriyor. Yapımcı Ori Marmur ailesiyle birlikte bir odadan kaçış deneyimi yaşarken orada bir film potansiyeli –bu konsept tüm dünyadaki izleyiciler tarafından kucaklandığı ve böyle bir filmin temaları küresel cazibeye sahip olacağı için- gördüğünü söylüyor: “Bunun çok sürükleyici ve inanılmaz eğlenceli olduğunu düşündüm; bir masa oyununu canlı olarak oynamak gibiydi” diyor Murmur. Proje klasik kilitli oda gizemiyle doğal bir uyum içinde göründü ve Murmur, yapımcı Neal H. Moritz’le birlikte proje üzerinde çalışmaya başladı. İkili, kısa sürede, riskleri arttırmanın yolu olarak, nihai bir odadan kaçış oyunu düşündü: Son derece kurnazca hazırlanmış, inanılmaz tehlikeli bu oyunda, sürenin dolması ölüm demek olacaktı. Aktör Jay Ellis, “Bu odalardayken beyninizi kullanmak zorundasınız çünkü odaları yaratmış kişiler hepimizin teker teker ölmesini istiyorlar. Sürekli olarak neyin yanlış olduğunu, nereye basıp nereye basamayacağınızı ve hangi çıkış yolunun gerçek hangisinin yanıltmaca olduğunu çözmeye çalışıyorsunuz” diyor. “Escape Room/Ölümcül Labirent”in başına daha önce dünya çapındaki korku filmi “Insidious: The Last Key”yi yönetmiş olan Adam Robitel getirildi. “Başarılı kaçış odaları gerçekten sinematikler: Soğuk savaş döneminden bir sığınağa gidiyor, CIA dosyaları karıştırıyor, sonra bir düğmeye basıyorsunuz ve birden bire gizli bir projektör çalışıyor ve bir harita görüyorsunuz” diyor Robitel ve ekliyor: “Bu odaların sanat yönetimi çok güzel olduğu için görsel açıdan cazip bir film potansiyeli fark ettim”. Marmur’e göre, yapım ekibi türün gelenekleriyle oynayan bir film yapmak için bir yol gördüler; psikolojik gerilim olduğu kadar korku filmi de olabilecek bir film yapmaları mümkündü. Marmur bu konuda şunları söylüyor: “Eğlenceli bir şey yapma fırsatıydı. Bu genelde her şeyin gece olup bittiği ve görsellerin her zaman çok sürükleyici olmadığı bir sinema türü; hayal gücünüze çok fazla şey bırakıyor. Biz diğer yolu seçtik: Filmimiz dikkat çekici görsellikte müthiş setlere sahip ve hikayenin yarattığı deneyim gerçek hayattaki bir odadan kaçış deneyimine son derece yakın. İzleyiciler filmin içindeymiş gibi hissedebilir, bulmacaları ve bilmeceleri oyuncularla birlikte çözebilirler”.

Six strangers find themselves in circumstances beyond their control, and must use their wits to survive.

« Önceki Film  | Sonraki Film »