İnternet: Bir anti-sosyalleşme fenomeni

Bir zamanlar televizyonun işgal ettiği hayatın merkezi konumunu bugün internet almış durumda. İnternet, televizyonun bir adım ötesine geçerek sunduğu “nimetlerle” gerçek hayatın kendisini bir simülasyon evreninde yeniden canlandırabilecek bir güce sahip ve bunun cazibesine kapılan milyonlarca insanı bulmak mümkün. “Teknolojinin harikalar yarattığı son kulvar olan internet/sanal alem, insanlığa sınırsız bir özgürlük mü yoksa büyük bir yalnızlık mı getirdi?” buna tek bir cevap vermek zor. Ancak Sanal Hayatlar, soruya olumsuz tarafından cevap veren, internetin bizleri yalnızlaştırıp felaketlere sürükleyebileceğini belirten bir film.

Filmin hikâyesi birbirine paralel şekilde gelişen ve bir noktada kesişen, çoklu hikâye anlatımıyla ilerliyor. Sinemada bu tarzın başarılı örneklerini Alejandro Gonzalez Inarritu filmleriyle, en özgün hallerini ise Robert Altman sinemasında görmüştük. Üç ana hikayenin var olduğu filmde tüm karakterlerin ortak noktası, değişen ölçülerde internet bağımlısı olmaları ve bu sebeple çevreleriyle olan iletişimin oldukça zayıflamış olması. Bu iletişimsizlik ve giderek bir anti-sosyalleşme halini alan internet bağımlılığı karakterlerin cinsel istismar, sanal dolandırıcılık, sanal kumar bağımlılığı ve ölümcül aldatmacalara maruz kalma gibi bir dizi acı deneyimi yaşamalarına sebep oluyor. Bu aşamadan sonra karakterler, yaşadıkları acıların yarattığı suçluluk duygularıyla baş etmeye ve sanal bağımlılıkla yüzleşerek aslında hayatlarında neleri ihmal etmiş olduklarının cevaplarını bulmaya başlıyorlar.

Yönetmen, Amerikan orta sınıfı üzerinden internet bağımlılığının toplumda yarattığı iletişimsizliğe ve yabancılaşmaya odaklanıyor. Aynı zamanda sadece kendi prestijini düşünen ve bunun için insanları kullanıp onları sorunlarıyla baş başa bırakan medyaya ve FBI aracılığıyla sanal çocuk pornografisine karşı aciz durumdaki Amerikan iç güvenlik sistemine eleştiriler getiriyor.

» Sanal Hayatlar film sayfası