|
Gloria, Gloria… İnsanın filmden çıktığında içinde bu tempolu, capcanlı şarkı çalıyor; kulaklarımız şarkıyla tatlı tatlı dolarken heyecanla kendimizi sokaklara atmak ve dans etmek istiyoruz. Gloria orta yaşını geçmiş, hatta babaanne yaşına varmış ama ruhu gencecik bir kadın. Aslında çevremiz bu kadınlarla dolu olduğu için Gloria karakteri bize hiç yabancı gelmiyor. Gloria bir kadın filmi değil, erkeklere de hitap ediyor. Onca erkek çevresinde Gloria gibi kadınlarla yaşıyor: anneleri, anneanneleri, teyzeleri. Gloria filminin tek yaptığı bu yaştaki kadınları alışageldiğimiz ana akım filmlerdeki gibi bir şablon tiplemelere sıkıştırmak yerine kanlı canlı işlemesi.
Gloria 58 yaşının baharında. Bekar hayatı sürüyor. Evliliğinden çocukları olmuş, torunlar yolda. Hayata coşkuyla bağlı bir kadın. Geceleri dans etmeye gidiyor. Amacı sadece kurtlarını dökmek değil tabii ki, uygun bir adayla flört etmeye de açık. Hayatına bir erkek giriyor ve Gloria’yı aşka dair tekrar düşünmeye itiyor. Gloria fıkır fıkır bir kadın, insanın içine neşe salıyor, her görene hayat sevinci aşılıyor. Maalesef ki tüm yaşıtları, hele hele de bazı erkekler hayata onun gibi yaklaşmıyor. Hayatın zorlukları, yaşadıklarımız hepimizi farklı etkiliyor.
Gloria bir “yaşlı insanların hikayesi” filmi de değil. Tüm yaşlara sesleniyor. Gloria dul bir kadın olduğu ya da “yaşı geçtiği” için eve kapanmayı reddediyor. Cesurca yaşamın içine dalıyor. Bu film toplumun yaşına veya cinsiyetine getirdiği kısıtlamaları önemsemeden dolu dolu yaşamayı seçebilen herkese hitap ediyor. Gloria gülüyor, ağlıyor, sövüyor, kızıyor, dans ediyor, spor yapıyor, kumar oynuyor, aşk maceralarına dalıyor; kısacası dolu dolu yaşıyor. Biz de onunla birlikte hüzünleniyor, keyifleniyor, heyecanlanıyor ve yaşıyoruz.
Yönetmen Sebastian Lelio Gloria’yla harika bir iş çıkarıyor. Ama Gloria’nin asıl ustası Paulina Garcia. Karakterini öyle başarıyla üstüne giyiyor ki insan onu zevkle izliyor, hatta insan film hiç bitmesin istiyor. Bu filmin devamı çekilse ya da televizyon dizisine dönüşse kimse hayır demez, bilakis herkes hemen gider izler, bir sonraki bölümü kaçırmamak için saat kurar.
Yönetmen Sebastian Lelio’nun Gloria karakterine ve oyuncu Paulina Garcia’ya yeterince hakkını veremediğini düşünenler var. Leilo, Paulina Garcia’nın eşsiz yorumunu daha da ileri götürebilir miydi bilmiyorum. Yalnız benim de film boyunca aklımı kurcalayan ve içimi rahatsız eden bir şey oldu: Gloria’nın yalnızlığı. Bu yönetmenin ya da filmin bir kusuru değil, gerçekten birçok kadın, hele hele de Gloria gibi kadınlar ruhlarını ve hayatlarını açabilecekleri kadın ya da erkek bir dost bulmakta zorlanırlar. Filmi izlerken, içimden Gloria’nın şöyle iki ya da üç tane yakın kadın arkadaşı olsaydı ne harika olurdu diye geçirdim. Acılar paylaşılır, mutluluklar çoğaltılırdı.
Gloria 10 Ocak 2014’de sinemalarda gösterime girdi. Şili’den gelen bu sımsıcak film herkesi sinemalara birlikte şarkı söyleyip dans etmeye çağırıyor.
» Gloria film sayfası |
