Kör gözüne parmağım

İnsan türlü şekillerde kendine işkence etmeyi sever. Bunun neden olduğunu farklı etkenlerle açıklamak da olası. Kişi mazoşist olabilir, kaybedecek bir şeyi olmayabilir veya belki de en masum sebebi başına ne geleceğini bilemiyor olabilir.
Ruhlar Bölgesi filmine bilet aldığım o pazartesi akşamı ben son başlık altında yer alanlardandım. Normalde korku filmi izlemek cesaret olarak görülse de, bazen tercih ettiğimiz film korku türünden çok izle-unut formüllü olabilir lakin Ruhlar Bölgesi bu sınıfa dahil olmayan türden bir film.
Aslında ortada korkmaktan çok gerilmeye vesile olacak bir hikaye var. Perili ev değil perili insanlar üzerine bir film Ruhlar Bölgesi. Bunu size açık ettiğimi düşünmeyin zira filmin kendisi afişinde argümanını açıkça söylüyor. Filmin şahsım adına dikkat çekmesi ABD gösteriminin başlaması ile oldu. Çok değil bir buçuk milyon dolarlık bütçesinin on mislini açılış hafta sonunda kazanan bir yapım. Hakkındaki eleştiriler orta şekerli, kameranın arkasında her ne kadar devamındaki altı tanesini sevmesem de ilkine saygı duyduğum Testere serisini başlatan James Wan var, e o zaman bize düşen salonun yolunu tutup karanlığın içinde korkudan tir tir titremek.
İşte bu bilinçli tercihim filmin pek çok sahnesini görüp sesini duyarak geçirdiğim gecelere sebep oldu. Film hakkında bu cümleleri okuyup çok iyi bir film beklemeyin klasik aniden yükselen müzik ve beklenmedik seslerden asıl gücünü alıyor Ruhlar Bölgesi. Çıkış noktası şu ana kadar şahit olmadığımız astral seyahat (ruhun beden uykudayden ayrılıp öteki dünyaya geçmesi) üzerine. Farklı türde filmlerde karşımıza çıkan Patrick Wilson ve bu yıl içerisinde Ruhlar Bölgesi dışında X-Men: Birinci Sınıf, Bridesmaids ile karşımıza çıkmış ve çıkacak olan Rose Byrne de anne-baba rollerinin hakkını veriyorlar.
Son iki yıldır dikkatinizi çekti mi bilmiyorum lakin eski toprak oyuncular, küçük bütçeli filmlerin yan rollerinde güçlü kompozisyonların altına imza atıyorlar. Mutluluğun Peşinde (Rabbit Hole)’de Dianne Wiest, Siyah Kuğu (Black Swan) ve Ruhlar Bölgesi (Insidious)’nde Barbara Hershey bu savıma iki güzel örnek. Benzeri örneklerin artması ise yegane temennim.
Sonuç itibariyle Ruhlar Bölgesi korku filmi sevenleri belki ihya etmeyecek ama pişman da etmeyecek bir film (sinema kişisel bir sanattır). Yaz sezonunun onca gösterişli, büyük bütçeli yapımının arasında minimal yapısıyla nefes aldıracak türden üstelik. Zaman itibariyle sıcaklardan kaçmak için serin sinema salonlarına gitmeyi size önermem gerek ancak malumumuz geçen yıldan farklı olmayan şekilde yaz mevsimine tam manasıyla nail olabilmiş değiliz. Sabrın sonu selamettir diyerek umutlarımızı temmuz ayına taşıyoruz.

» Ruhlar Bölgesi film sayfası